Tytuł Wystawy: FOGTT PERSZKO, Artyści domów stojących w miejscu

Otwarcie Wystawy nastąpi 30 września 2022r. o godz. 19:00  w salach Muzeum Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Szczecinie,
Wystawa będzie prezentowana do 16 stycznia 2023r.

Sztuka  daje  świadectwo swoim czasom ukazując  problemy, istotne dla wyznaczania współczesnej przestrzeni kulturowej z uwzględnieniem historycznej wspólnoty wartościowania.  Rzeczywistość przedstawiana w dziełach sztuki, przybiera formę wizualnego potwierdzenia faktów, a artystyczne przesłania posługując się pojęciem dystansu, poszukują sensu ukrytego w przestrzeni intelektualnej między tematem dzieła a jego materialnością. Poniższe rozważania poświęcone są  artystycznej twórczości Andrzeja Fogtta i Jarosława Perszko, a prezentowane na wystawie dzieła można weryfikować w odniesieniu do danego czasu i miejsca uznając  zgodę twórców na podjęcie wyzwania jakim jest współczesna historia, rozpoznawalne w niej wartości oraz w jej kontekście – pragnienie pamięci. Odpowiedzialność wobec pamięci jest ukształtowaną przez kulturę formą  odpowiedzialności za człowieka, jego świadomości, osoby, Ja.

Źródła pamięci znajdują się w świecie pojęć i wartości, odnoszone są do człowieka, do jego bycia w świecie zawsze niepowtarzalnego, a definiowane przez nie dzieło staje się koniecznym momentem doświadczania świata.

W wystawionych pracach twórcy zdają się pytać jaki może być kształt tego co przedostało się przez zasieki historii stawiane w teraźniejszości. Wiedzą przecież dobrze, że prawdziwą aktualnością jest „teraz”, będące otwartością świata współczesnego i jego rozumienia. Horyzont jaki się w tym procesie odsłania jest wspólnym horyzontem sensu teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. Zatem „teraz” jest wspólnotą komunikacyjną jaką twórczość współczesna zawiązuje z tradycją i sztuką przyszłości.

Sztuka dzisiaj, zazwyczaj trudna do zdefiniowania umyka syntetyzującej refleksji. Wśród głęboko antropocentrycznych dzieł interesujących nas twórców możliwe jest jednak wskazanie takich, które odnosząc się do sytuacji człowieka w świecie – ukazują jak zrozumienie tych relacji otwiera przed twórcą/dziełem –  obszary nieznanego.

Susanna K. Langer  pisała o sztuce  że jest ona zarazem (…) obiektywizacją uczuć i symbolizacją natury.¹    Jest także symboliczną transformacją tego co subiektywne w zobiektywizowanych formach. Wiemy przecież, że w każdej formie/dziele istnieje zasób możliwych znaczeń, że obraz rzeczywistości ma dla nas sens, także sens wymagań moralnych oraz że poznając rzeczywistość możemy dojść do niepoznawalnego . Forma znacząca ( kontynuuje rozważania S. K. Langer ) nie powstaje ex nihilo, możemy ją  jednak znaleźć i stworzyć coś na jej podobieństwo. Uprawniona zdaje się więc być konstatacja ,że wieloznaczność i wieloaspektowość rzeczywistości powodując iskrzenie myśli – sprzyja intencjom twórczym.

Tworzenie Andrzeja Fogtta i Jarosława Perszko jest jak podróż,  zaczyna się w określonym punkcie i prowadzi nas w nieznane. To dwie różne koncepcje sztuki. Łączy je idea przestrzeni, czasu, materii i formy oraz charakter wypowiedzi artystycznej, która zastanawia i niepokoi. Odnosząc się do współczesnego tu i teraz, jest też oznaką desperacji wobec licznych obrazów okrucieństwa i cierpienia jakie obserwujemy. W Odysei czytamy …Bogowie to sprawili, uprzędli zagładę ludziom, aby była pieśń dla tych co będą…( VIII.579-580)²

 Pokolenie  do którego należą omawiani twórcy , budowało swoje decyzje artystyczne na wrażliwości przedstawicieli awangardy lat 60 i obecną w ich sztuce pamięć zagłady,  dziś zdającą się być zjawiskiem powtarzalnym. Ich wychowankowie podejmują próby odzwierciedlania zła odmiennie, czasem kontrowersyjnie. Kierując wypowiedź do współczesnego widza, uczestnika gry  społecznych sił, przerywają milczenie wobec  obowiązujących, uniwersalnych praw człowieka i rzeczywistości pulsującej dramatem świata walki.

Tamara Książek, Kurator Wystawy